20

Ben şimdi yirmi yaşına mı geldim?Böyle olmasını hiç istememiştim ki! Şu zaman dediğimiz kavram dünyadaki en acımasız şeylerden biri olmalı.Durduramıyoruz,geri alamıyoruz ve üstüne üstlük hiçbir şey sormadan çabucak geçiveriyor ki eğer bana sorsaydı biraz dur dinlen derdim.Çünkü ben hiç büyümek istemedim.Biliyordum çok daha acımasız olucaktı bu zamanın kendisinden bile.Kaç yaşındaydım o zamanlar hatırlamıyorum ama birgün söylediğim bir şey üzerine, annem veya babam"Gökçe sen hiç büyümeyecek misin?" diye sormuştu bana.İşte o zaman anlamıştım.Büyüyecektim ben de ve hatta yaşlanıcaktım kahretsin!Bu kadar sert yüzüme vurulacaktı herşey işte."Artık kendin karar vermelisin" yanıtını alacaktm danıştıklarımdan."Okulu bitirdiğinizde...." "İş sahibi olduğunuzda...." "Çocuğunuz olduğunda...." bu cümleleri sayıklayıp duracaktı insanlar.İçimde kocaman bir telaş hep biryerlere yetiş,hep birilerinin dediklerine uy!Haydi bakalm sen artık büyüdün hayal de kurma bundan sonra çünkü onlar çocuklar için(!)...Büyümek hüzünlüdür biraz.Olamıyacağın şeyleri hayal ettiğini kabul etmek,bu hiç de adil olmayan dünyada her şeyi ama her şeyi daha net daha gerçekci görmeye başlamak...ama zaman bana bu kadar acımasız davranma çünkü hayallerimle ben hala büyümeyi düşünmüyorum.