Şimdiki oyunlarda ne kadar başarısız olsam da eskiden ateri bir efsaneydi ve ben de iyi bir oyuncu sayılabilirdim.Küçükken,kardeşimle ben sabah erkenden kalkıp ilk önce aterinin başına geçmeye çalışırdık.Hatta ateri sırası bir kavga sebebi olabilirdi.Bazı oyunları hırs yapıp bitirmeye çalışırdım.Super Mario'nun sonunu ben de göremedim."100 in 1" vs yazan ateri kasetlerinde aslında 100 oyun olmamasıyla ben de aldatıldım.Yine de hala bir yerde ateri gördüğümde,
"ateri alalımmm" gibi gereksiz bir coşkuya kapılırım.
:D
Küçük kardeşim playstation'da henüz başarı gösteremediğinden bi de ateri alalım dedik ve inanırmısın mario için hala sabahları kavga ediyoruz ve ben 9. bölümün 4üne geldiğimde ateriyi ona veriyorum hihi :D
YanıtlaSilhehe mario hala bağımlılk yaratan bir oyun sanırım:D
YanıtlaSilaynen öyle,mario akımı hiç bitmesin :D
YanıtlaSilEskiden erkek çocuklar "aduket" atabilen ve atamayan diye ikiye ayrılırdı.Atabilenler mahallenin havalı çocukları olurdu hep, bir de Mortal Kombat "fataliti" vardı.
YanıtlaSil