1 Temmuz 2012 Pazar

yazının gifle pek bir alakası yoktur.
En kıskandığım insanlar sesleri güzel olan insanlardır.Çünkü ben müziği,şarkı söylemeyi çok seviyorum ama sesimin pek bir özelliği yok.Ne yazık ki gayet normal kız sesi.(İki kere kursa gitmeme rağmen doğru dürüst gitar çalamamam da ayrı bir konu.) Fakat bu aralar en çok kafasını yastığa koyduğu anda uyuyabilen insanları kıskanıyorum.Çünkü uyuyamıyorum! Lise döneminde de geç uyur,okula ruh halinde giderdim (üniversitede ise ikinci öğretim okumam isabet oldu.) ama bu seferki çok fena.Kafamda hep bir şeyler var ve hava aydınlanmadan uykum gelmiyor.

Kendime diyorum ki bazen."Çok düşünmemelisin." Çünkü bir şeyi çok düşünmek onu daha karışık hale getiriyor.Derslerimden birinde hoca "Çok az bilen insan,kafası en net insandır."demişti.Çünkü kafasında sadece bir kaç şey var.Kendi düşündüklerinden de ileri gidemiyor.Gerçi ne öyle olmak lazım ne de tam tersi bence.

İçe kapanık bir insan olmanın da getirdiği şeyler var bir yandan.Çok fazla düşünüp çok az şey söylemekten bahsediyorum.Yazmak da olmasa kendimi kötü hissederdim.O yüzden burayı seviyorum.


Böyle işte.


2 yorum:

  1. bu aralar bakındığım blogların birkaçında uyku probleminden söz ediliyor. benim de öyle ve ben de ikinci öğretimim geç yatmaya alışkınım ama erken kalkıp uyuyamıyorum.
    havadan mıdır nedir

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İkinci öğretim okuduğum için erken uyanmayı unuttum ben neredeyse:D Olabilir aslında.

      Sil