mildred

-Beklediğim şey gerçekleşti.İşe başlayalı yaklaşık bir ay oldu ve ben yavaş yavaş bıkkınlık hissediyorum. "Öğretmenim tuvalete gidebilir miyim?" "su içebilir miyim?" "ne zaman zil çalacak?" "sıkıldım"  "---saçımı çekti." "---- bana kız dedi"  BIK-TIM. Çocuk sesi duymak istemiyorum ya! Ben niye iş konusunda bu kadar şanssızım. Neden ne yapmak istediğimi sadece hata yaparak bulabiliyorum.Seneye içinde çocuklar olmayan bir iş bulacağım.Şimdi çıkıp gidemem.Ayrıca gerçekleştirmek istediğim bir hayal var.

-Nöbetçi olduğum gün 6 gibi uyanmam gerekiyor ve kalkıp havanın karanlık olduğunu görünce her şeyi boş verip uyumak istiyorum.

-Bir gün yine işte sıkılırken kardeşime bunu yazmıştım.(Gerçi hata yapmışım sonu "exploded" olmalı.) Kardeşim de bana yandaki resmi çizmiş.Oldu bence.

-Geçenlerde rüyamda uçakla yolculuk ettiğimi gördüm.Rüyamdan bana kalan his korku oldu.Evet uçaklardan biraz korkuyorum! Ne zaman havada uçak görsem kaybolana kadar izlerim ve nasıl oluyor hayret diye bakarım dfsjbfmdsf.Japonya'ya gidersem yalnız başıma 11 saat uçmam gerektiğini düşünürsek...Hayalimin önüne bir engel daha.

-Çalışmanın bana kattığı şeylerden biri de hafta sonlarının kıymetini bilmek oldu.O zaman her şey bana çok güzel geliyor. Bu fotoğraflar da bugünden:

Ve tabi yazımın şarkısı: